Op het EK in Roemenië ontbrak hij, net als generatiegenoot Rajko Gommers. Hij neemt afscheid van ‘Oranje’ vanwege zijn keuze voor een maatschappelijke carrière

Hij is pas 27 jaar, dus kan hij in het top tafeltennis nog heel lang mee, toch heeft Ewout Oostwouder een punt gezet achter zijn bijdrage bij Oranje. De maatschappelijke carrière met een Masters studie financial management aan Nijenrode heeft de hoogste prioriteit. Bovendien heeft Ewout het gevoel, dat hij internationaal zijn plafond heeft bereikt. “Het enige wat ik nog te wensen heb, zijn de Olympische Spelen, maar dat zit er niet meer in. De toch al torenhoge kwalificatie-eisen zijn door NOC*NSF nog moeilijker gemaakt. Men eist medaillekansen. Nou, dat zit er dus echt niet in.”

Het is desondanks geen afscheid met een traan. “Nee zeker niet”, verzekert de drievoudige Nederlandse kampioen. “Ik heb met de Nederlandse ploeg een geweldige tijd gehad, veel meegemaakt en er ook heel erg veel mee geleerd. Daar ben ik ook heel dankbaar voor. Maar dit is gewoon het juiste moment.”

“Alle energie in tafeltennis was niet langer te combineren met mijn inzet voor het leven na de topsportcarrière. Ik moest keuzes maken. Mijn studie aan Nijenrode is heel belangrijk en vraagt veel aandacht. Dat kon zo niet meer langer. Ik moest inleveren bij tafeltennis. Zoals minder trainen en dan kan ik me ook niet meer voor honderd procent bij de nationale ploeg inzetten. Dat is dan net een stap te ver. Bij de club (Jülich, 2e Duitse Bundesliga) gaat dat wel.”

Missen WK Korea spijtig
Maar een ding vindt hij nu erg jammer. Dat de coronacrisis hem en de ook gestopte Rajko Gommers een mooi afscheid op het WK in Zuid-Korea door de neus heeft geboord. “Wij hadden ons als nationale ploeg daarvoor gekwalificeerd. Dat was best een toer en we waren trots, dat we dat hadden gered. Komt die coronacrisis tussendoor. Hup, van de agenda. Dat vond ik echt heel treurig. De Spelen was toch niet voor ons weggelegd. Maar het WK wel en dan gaat dat ook de mist in.”

Wat nu rest zijn herinneringen aan zeven WK’s, vijf EK’s en de European Games. “Ja, dan blijft alleen nog maar de Olympische Spelen over, maar dat wordt ons zo goed als onmogelijk gemaakt door het NOC*NSF. Daarom is het zo fantastisch wat Britt Eerland deze zomer heeft klaar gespeeld. Ze stond zo hoog op de ranglijst, dat men niet om haar heen kon. Een geweldige prestatie van Britt. Dik verdiend, dat ze dit mocht meemaken.”

Plafond bereikt
Aan de andere kant is Ewout ook reëel. “Het toekomstperspectief voor mij was niet heel groot meer. Dat heb ik ook wel laten meetellen bij mijn beslissing. Ik heb de doelen die voor mij haalbaar waren bereikt. Dit is mijn top. Meer zit er gewoon niet in. Intussen is het maatschappelijk belang veel belangrijker geworden voor mij. Het is onmogelijk om én op dat niveau te studeren én de hele wereld over te reizen voor tafeltennis op topniveau.”

“Bij mijn club in Duitsland wil ik het eventueel wel doortrekken. Ik heb het gevoel, dat ze tevreden zijn over mij. Ik verwacht een nieuw contract en daar moet ik nog wel over nadenken. Hoewel het te combineren is. Jülich ligt iets voorbij Venlo en ik woon in Arnhem. Qua afstand is dat wel te doen. Het is ook een fijne club. We spelen in de tweede Bundesliga en dat is mijn niveau. We staan nu bovenaan, dus er is kans op promotie naar de eerste Bundesliga. Daar komen we ook vandaan. De sterkste competitie van Europa. Ik voel me nu lekkerder in de tweede Bundesliga, maar als de club met mij hogerop wil, dan ga ik dat niet uit de weg als ik doorga.”

Titels
Zoals gezegd heeft hij alles uit zijn carrière gehaald. Eredivisie gespeeld in Leiden en Hattem. Drie keer individueel kampioen van Nederland (2014, 2015 en 2018). Kampioen van Denemarken met Roskilde. Champions League gespeeld met dezelfde club. Eerste Bundesliga met Jülich. EK’s en WK’s met de nationale ploeg.

Je bent nog zo jong. De beste jaren moeten eigenlijk nog komen?
“Misschien wel en het klopt, dat je in het internationale tafeltennis qua leeftijd heel lang mee kan komen. Er zijn internationaal veel voorbeelden. Maar ik heb echt het gevoel, dat dit mijn plafond is.” Je moet je zegeningen tellen, vindt hij. “Ik ken mijn mogelijkheden en mijn beperkingen. In februari hoop ik af te studeren. Hoe het daarna verder gaat, weet ik nog niet. Ik ben te veel tafeltennisliefhebber om het helemaal los te laten. Maar ik wil ervaren wat er mogelijk is met minder trainingsuren. Want ik heb geen zin om straks op 75% van mijn mogelijkheden verder te gaan.”